sinemaekol.com - Sinema Okulu sinemaekol.com - Sinema Okulu

El Kameraları ile Yapılan Hareketli Çekimler.

Son dönemlerin popüler çekim tekniği elde taşınan kameralarla hareketli ve takipçi çekimler yapmak.

Örneğin; Alejandro González Iñárritu, “Birdman (The Unexpected Virtue of Ignorance)” ve

Darren Aronofsky “Black Swan – Kara Kuğu”, bu tarz çekimlerden hoşlanan yönetmenlerin başında gelir.

El kameraları ile çekim yaparken dikkat edilmesi gereken noktalardan biri ve belki de en önemlisi, izleyiciyi rahatsız eden ve görüntüyü bozan titrek bulanık kareler elde etmemek olmalıdır.

Piyasada çok sayıda güçlü kamera sabitleyiciler varken artık bu eskisi kadar büyük bir sorun olmaktan çıktı diyebiliriz.

Steadicams’tan kaydırıcılara kadar, çekimlerinizi stabilize etmek için kullanabileceğiniz sayısız araç var.

Birçok film yapımcısı gibiyseniz, muhtemelen bir projenin çekimlerinde yanınızda getirdiğiniz birkaç tane olur.

Buna rağmen bazen konunun gereği veya daha basit ve sade görüntüler elde etmek gibi sanatsal bir amaçla eski model yöntemlere de baş vurmak gerekebilir.

Yani, bazen eski moda iyi bir el tipi kamera projenizin ihtiyaç duyduğu bir şeydir.

Bir film çekerken verdiğiniz her karar bilinçli bir karar olmalıdır. El Kameraları ile çalışmayı seçmek de farklı değildir.

Başka bir deyişle, tembel olduğunuz için veya bir sabitleyiciniz olmadığı için değil belirli bir anlatım peşinde koştuğunuz için veya çekim mekanının fiziksel şartlarından dolayı El Kameraları’ nı seçmelisiniz.

Gereksiniminizi karşılayacak en iyi seçimin ne olduğunu saptamaya bazı soruları cevaplandırmak yararlı olabilir.

Yeterli zamanınız var mı?
Bir sabitleyici ile etrafta dolaşmakla meşgulken önemli çekimleri kaçırma riski altında mısınız?
Bir sabitleyici ile uzun süre çekim yapabilir misiniz yoksa çok mu yorulursunuz?
Sabitleyicinizi çekim mekanına taşımak pratik midir?
Pürüzsüz kamera sabitlemesi görsel anlatımınız için doğru seçim mi yoksa dağınık, öngörülemeyen el tipi cihazlar daha etkin görüntüler mi verecektir?
Görüntülerinizle ne anlatmaya ne çalışıyorsunuz?

Elde taşınan kamera ile çalışma seçiminizin- çekiminiz/sahneniz/filminiz/vb.- için doğru karar olduğuna karar verirseniz, bir sonraki adım elde nasıl çekim yapılacağını öğrenmektir.

Bu durumda, siz ve kameranız arasında çok noktalı bir temas oluşturmak yararlı olacaktır.

Bunu yapmanın bir yolu, kamera kayışınızı boynunuza geçirmek ve gerginlik yaratmak için kameranızı önünüzde tutmaktır. (Bu, üç temas noktası oluşturur: boynunuz ve iki eliniz.)

Şimdi, bu sihirli bir şekilde süper dengeli çekimler yaratmayacak, ancak kayış olmadan çektiğiniz çekimlerden kesinlikle daha kararlı olacak. Ayrıca, hareket ederken ayaklarınıza fazla yük bindirmemek, hafif olmak, vücut hareketlerinizi mümkün olduğunca pürüzsüz ve yavaş tutmaya dikkat etmek de gerekir.

Son olarak, yakınlaştırmaktan kaçınmak isteyeceksiniz, çünkü bu sadece herhangi bir hareketi büyütmeye yarar.

Bunun ötesinde, post- prodüksiyonda istenmeyen titremeleri her zaman temizlemek mümkündür.

Otomatik sabitlemeye sahip kameraları ve lensleri kullandığınızdan emin olmayı da deneyebilirsiniz.

Ses ve Müzik Filmler’de Kullanımı

Bir eksperosyonist yönetmen olan Alfred Hitchcock filmlerinde Hollywood stüdyolarında geleneksel olarak kullanılan Ses ve Müzik yöntemine fazla uymadı. Bu yöntemde ses kuşağı üç kategoriye ayrılırdı; diyalog, ses efektleri ve müzik. Son miksajda bu üç farklı kuşak birleştirerek ana ses kuşağını oluşturur. Hitchcock bu farklı ses kuşaklarının ayrı ayrı işlevleri üzerinde durmayarak onları bir bütün olarak ve görüntüsel anlatımı pekiştiren bir dil olarak görmüştür.

Filmlerinde bazen müzik yerine doğal ses efektlerini, bazen efekt yerine müziği, bazen de bunların karışımlarını kullanmıştır; “Birds –Kuşlar” filminde kuş sesleri müziği, “Psycho – Sapık” filminde keman vuruşları bıçak darbelerini taklit eder.

Kuşlar filmindeki kuş sesleri çoğu kez kuş görüntülerinden daha ürkütücüdür.

Kentcuky Üniversitesinde ders veren bir müzik profesörünün oğlu olan ve filmlerinin müziklerini kendi yapan John Carpenter’a göre film müziği kesin olmalı ve ifade edilmeye gereksinim duymamalıdır.

Müziğin izleyici için sadece bir dinleti olmaktan çıkıp onu etkileyen ve yönlendiren bir araç olması gerektiğine inanır.

Jerry Bruckheimer, Michael Bay, Tony Scott Hollywood’un en yüksek bütçeli filmlerine (Pirates of Caribbean 2003, Transformers 2007, Top Gun 1986) imza atan yönetmen ve yapımcılardır. Aksiyon dolu filmlerindeki erkeksi ve militer hava filmlerin müziklerine de yansır. Hollywood tabiriyle ‘Sinerji’ denilen bu tarz, film yapımına ve pazarlamasına multimedya’ya yönelik bir yaklaşım getirir; (Film + Film Müziği + Video = Gelir.)

Ses ve Müzik’ i filmlerinde en etkin bir şekilde kullanan yönetmenlerin başında Daren Aronofsky gelir.

Darren Aronofsky “Pi” (1998), “Requiem for a Dream” (2000), “The Fountain” (2006), “The Wrestler” (2008), “Black Swan” (2010), “Noah” (2014) gibi filmlerinde ses tasarımını ifade aracı olarak kullanmıştır. Aronofsky hikayelerinde gerilimi, kahramanlarının yaptığı seçimler üzerinden yaratır; onları öyle yerlere, konumlara sokar, öyle yerlere taşır ki yaptıkları seçimler ya ölüm ya da akıl sağlığını yitirmekle sonuçlanacaktır.

Aronofsky ekranda yer alan tuhaf hikayelerle izleyicileri içine çektikten sonra ses efektleriyle onlar üzerinde çalışmayı sürdürür.

Kahramanın işkencesinin zaman zaman ses ve müzikdir.

Ses yoluyla hikaye anlatımının ustasıdır yönetmen.

‘Black Swan – Siyah Kuğu’ filmi bunun en mükemmel örneklerinden biridir.

Ses ve Müzik bu filmde adeta bir yan karakter gibidir.

Taleplerini kahramana empoze eder. Günlük yaşamda deneyimlediğimiz sesler -metro, şehir gürültüsü, insan fısltıları vs – anlatılan hikayeyi izleyici gözünde netleştirirken kahramanın duygusal çalkantılıranı da tetikler.

Bu filmdeki seslerin katkısı olmadan, tehlike duygusu sönebilir ve yanılsamalar eksik kalarak bir karakterin hayal gücünün sınırlarını zorlaması engellenebilir.

Aronofsky Ses yoluyla sembolizmi de başarıyla kullanır.

“Pi” de kahramanın karşısındaki kişiye sesini duyuramaması veya bağırdığnda ağzından tek bir kelime bile çıkmaması kendi içinde boğulmuşluğunun ve izolasyonunun en güzel ifadesi değil midir? Bu durum gerçekten olduğu gibi de gösterilebilr veya bir metafor olarak da kullanılabilir. Bir anlamda, hiçbir şey söylemeden temayı duyurarak filmin anlamını izleyiciye vurucu bir şekilde aktarır.

Brian De Palma ve Renk

Brian De Palma

Brian Russell De Palma 11 Eylül 1940 da doğdu.

Gerilim, Psikolojik Gerilim ve Polisiye türü filmler üreten ünlü Amerikalı Yönetmen ve Senaryo Yazarı.

Brian De Palma’nın renklerin görsel hikâye anlatımının önemli bir aracı olması yolunda günümüz yönetmenlerinin ilham kaynağı olduğu tartışılmaz bir gerçektir

Brian De Palma, altmışlı yılların çok önemli ve kendinden sonra gelen kuşakları etkilemeyi başaran bir yönetmenidir.

Değişik kategorilerde 14 sinema ödülüne sahiptir.

28 adet adaylığı vardır.

Bir kült klasiği olan Hi, Mom! ve Stephen King’in Carrie‘sinin aynı ismi taşıyan ikonik film uyarlamasının yanısıra 40 dan fazla film yönetmiştir.

Bunların arasında Snake Eyes – Yılan gözler, Carlito’s Way – Carlitonun Yolu, Body Double– Sahte Vücutlar, Scarface –Yaralı Yüz, The Untouchables – Dokunumazlar, Mission: Impossible- Görevimiz Tehlike gibi filmleri sayabiliriz.

De Palma’nın kendisi de son derece stilize edilmiş ve görsele dayanan bir anlatımı olan Alfred Hitchcock’tan derinden etkilenmiştir.

De Palma film karakterlerini izleyicilere tanımlamak için güçlü bir renk duygusu kullanır.

Renkleri bir ruh halini veya metamorfozu vurgulamak için de kullanır.

Yani renkler bir “eşik” tanımlamanın da aracıdır.

“Bir renk sadece bir zaman veya yer değil, bir ruh hali, bir metamorfoz, bir eşik anlamına da gelebilir.”

Carrie’de, maviler ve kırmızılar dönüşümlü kullanılırken, Sissy Spacek’in karakterinin anlık zafer hali (cool blues) ile işkencecilerinin çekimlerinde kullanılan kırmızı arasında güçlü bir kontrast oluşturulur.

Carrie – GÜnah Tohumu. Sisy Spacek

Brian-De-Palma — Carrie – Günah Tohumu. SISSY SPACEK ve PIPER LAURIE

O acımasız şaka uygulanırken Carrie’nin serin mavi dünyası kırmızı ışık ve fantastik parıltılar tarafından istila edilir ve izleyici filmin kaotik doruk noktasına görsel olarak yönlendirilir.

Başlıca tematik kaygılarından biri olan, “şiddetin karakterleri üzerindeki dönüştürücü etkisini” iletir.

De Palma uzun süre şiddete maruz kalan iyiliğin nasıl kötülüğe dönüştüğünü renklerle anlatır.

Soğuk-cool renklerden sıcak renklere geçiş gibi; sahne veya karakteri kaplayan mavi veya yeşilin rahatlatıcı dünyasının, kırmızı veya kahverengiye dönüşümü gibi.

Yaralı Yüz

Doğaüstü ile ilgisi olmayan filmlerde bile De Palma’nın renk kullanımı hipnotik, canlı ve halüsinasyoneldir.

De Palma’nın Estetik saplantılarından biri, filmin hayata benzeyen ama olmayan bir araç olarak yapaylığı; “filmselliği”dir.

Hitchcock gibi De Palma da sinemanın algı ve bilinç üzerinde oynadığı hilelerden etkilenmiştir.

Her iki öğe de yanlışlıkla bir cinayet kaydeden Hollywood ses kayıt teknisyeni hakkındaki ihmal edilmiş bir film olan Blow Out’ta (1981) açıkça görülür.

Filmin sinematografisi Vilmos Zsigmond’a yapım tasarımı da Paul Sylbert’e aittir.

Ve bu iki teknik sanatçı filmde bizimkine benzeyen ama yine de tamamen yabancı, ürkütücü bir psikolojik alanı başarıyla yaratırlar.

Blow Out. John Travolta

De Palma, rengi hem bir anlatı aracı olarak hem de sinema ve gerçekliğin doğasını, ikisinin birleştiği ve nerede ayrıldıklarını keşfetmenin bir yolu olarak izleyiciye sunar.

De Palma’nın sinematik hayallerini tasarlamak için renk psikolojisini nasıl kullandığını keşfetmek her film yapmak isteyen kişinin peşinde koştuğu bir hayaldir.

Flmografi:

Carlito’nun Yolu – Carlito’s Way (1993)2. Patlama– Blow Out(1981)
Dokunulmazlar– The Ontouchables(1987)
Görevimiz tehlike – Mission İmpossible (1996)
Günah tohumu – Carrie (1976)
Yaralı Yüz – Scarface (1983)
Gizli kuvvet – The Furry (1978)
Savaş Günahları – Casualities of War(1989)
Cennetteki Hayalet – Phantom of The Paradise(1974)
Cani – Dressed to Kill (1980)

Kaynakça: IMDB.

Oyuncu – Hafıza ve Geçmiş Deneyimler

Oyuncu

Hiç kimse kendi yaşamının dışında başkasının yaşamını yaşayamaz, ancak taklit edebilir.

Her birey başkaları için bir bilinmeyendir.

Her birey de en çok bizzat yaşadıklarından etkilenir.

Hafıza, bir oyuncu’ nun kendisi olamayan bir karakteri canlandırırken kullanabileceği duygusal hafıza’nın ana kaynağıdır.

Duygusal hafıza da insanın beş duyusunu – görme, işitme, dokunma, koku, tat alma – kullanarak hayali karakterler yaratmasını sağlayan algılayıcı hafızaya dayanır.

Algılayıcı Hafıza’ya bir örnek göstermek istersek; bir parkta sevgilinizle ilk buluşmanızı gerçekleştirdiğinizi ve onun size uzun saplı kırmızı bir gül hediye ettiğini düşünelim… Gülün kırmızı rengi, yapraklarının kadifemsi yumuşaklığı, sapının uzunluğu (kaç santim olduğunu bilmeseniz de “uzun bir sap” dersiniz), sapın üzerindeki elinize batan diken, vs gibi dokunma, görme, koklama duyularının yarattığı fiziksel algılamalar bu obje -gül- hakkında bir kayıt bırakır. Bir süre sonra, bu gül elinizde olmasa bile, onu hatırlamanız istendiğinde bu algılar geri dönerek size yol gösterecektir…

Duygusal Hafıza bize yaşamda gerçekleşen bir olayın duygularımız üzerinde yarattığı etkiyi hatırlatır. Oyuncu bu tarz hafıza ile onu etkileyen önemli bir olayın bizzat kendisi ve hakim objesi değidir ama bu olayı çevreleyen fiziksel ortamın yarattığı duyguları anımsar.

Böylece bir oyuncu performansında kendi öz deneyimlerini kullanırken orijinal, kendine özgü ve duygusal gerçeklik yüklü bir iş çıkaracaktır.

Yukarda belirttiğimiz parkta buluşma anısını geri çağırdığımızda algılanan şey buluşmanın gerçekleştiği çevreleyen ortamın – yaprakların hışırtısı, çiçeklerin kokusu, kuşların ötüşü, gökyüzünün rengi, gülün kokusu vs gibi – yarattığı duygusal anılardır.

Yani şöyle diyebiliriz; algılayıcı hafızanın ürünü duygusal hafızadır.

Duygusal hafıza da bize bir oyuncu olarak yol gösterecek en önemli yetenektir.

Bu teknik, “Group Theatre” ın kurucusu Lee Strasberg’in geliştirdiği ve daha sonra “Actors Studio” tarafından da kullanılan bir tekniktir.

Görüntü Yönetmeni Roger Deakins ve Işık

Görüntü Yönetmeni Roger Deakins

Ünlü Görüntü Yönetmeni Roger Deakins’in ışık kullanımındaki becerisini ve uyguladığı pratik yöntemleri ‘Blade Runner 2049’ üzerinden tartışmakta fayda var.

‘Blade Runner 2049’

Yönetmen: Denis Villeneuve

Görüntü Yönetmeni: Roger Deakins

Blade Runner Film Serisi

Senaryo: Hampton Fancher ve Michael Green.

Oyuncular: Ryan Gosling, Harrison Ford, Jared Leto, Robin Wright, Ana de Armas, Carla Juri, Mackenzie Davis, Edward James Olmos.

Bir devam filmi olan ‘Blade Runner 2049’ izleyiciyi ilk filmde anlatılan hikâyeden tam 30 yıl sonrasına götürüyor. Los Angeles Polis Departmanı’nda görev yapan Memur K. toplum yaşamını kaosa sokacak olan ve uzun zamandır saklı kalan bir sırrı açığa çıkartır. Korkunç bir felaketi önleyebilmesi için eski ödül avcısı Rick Deckard’ı bulması şarttır.

İngiliz asıllı 72 yaşındaki görüntü yönetmen Roger Deakins tam 15 kez Oscar’a aday gösterilmiş ve hep ünlü yönetmenlerle çalışmış çok başarılı bir isim. Bir dönem Ethan Coen, Joel Coen filmlerinin değişmez görüntü yönetmeni iken son dönemlerde Denis Villeneuve filmlerinin değişmez görüntü yönetmeni olmuş. Sam Mendes, Martin Scorsese de birlikte çalıştığı bazı diğer ünlü isimler. 2015 yılında Joel ve Ethan Coen’ in senaryosunu yazdığı, Angelina Joli’nin yönettiği “Unbroken – Boyun Eğmez” filminin görüntülerini çekmiş.

Görüntü Yönetmeni Roger Deakins ‘in Oscar ödüllerine En Başarılı Görüntü Yönetimi Dalında aday olup da kazanamadığı filmler de yıllara göre sırasıyla şöyle;

Sicario (2016), Unbroken (2015),

Prisoners (2014), Skyfall (2013),

True Grit (2011), The Reader (2009),

The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2008),

No Country for Old Men (2008),

The Man Who Wasn’t There (2002),

O Brother, Where Art hou? (2001),

Kundun (1998), Fargo (1997),

The Shawshank Redemption (1995)

Görüntü Yönetmeni Roger Deakins, 2018 yılında altın Oscar heykelciğini ‘Blade Runner 2049’ ve 2019 yılında Sam Mendes’in yönettiği “1917” filmi ile nihayet evine götürmeyi başardı.

“Blade Runner 2049” Ridley Scott’un yönettiği ve artık bir kült klasiği konumundaki 1982 versiyonunun kara film tadını taşımakla beraber efekt teknolojisinin bu günkü konumunun bir nişanesi olurcasına fabrike edilmiş kadife yumuşaklığında saydam distopik bir gelecekte görüntüleniyor.

Gökyüzüne uzanan gökdelenlerin ve havada uçan arabaların görüntülerinin pekiştirdiği bu ortamda birçok filmin ana teması olan bir aşk hikayesinin duygusal kareleri de oyuncuların yakın plan çekimleri ile seyirciye taşınıyor.

Kamerayı da kendi kullanmayı seven Görüntü Yönetmeni Roger Deakins kendi tabiriyle “ürkütücü bir gerçeklik” yaratabilmek için karakterlerin çevresinde yer alan öğelerin mümkün mertebe az gösterilmesinden yana olduğunu söylüyor. Buna örnek olarak da Budapeşte’deki bir stüdyoda 1 milyon galonluk su tankında sadece araçtan gelen ışıkların ana ışık olarak kullanıldığı mini denizaltı sahnesinin çekimlerini veriyor. “Okyanusu göstermenize hiç gerek yoktu; sadece suyun yansımalarını ve çarpışmaya kadar olan sürede aracın soğuk renkli farlarını göstermeniz yeterliydi. Sonra aracın içinden gelen daha sıcak renkli ışık aksiyonun olduğu küçük alanı aydınlatsın tamam; karanlık tarafında sarılmış olmanın duygusu gerekli gerilimi yaratır.”

Filmde ARRI ALEXA XT Studio kameralar ve Master Prime objektifler kullanılmış.

Görüntü Yönetmeni Roger Deakins’in set aydınlatmalarına getirdiği bir yenilik ise, adeta onun imzası haline gelmiş olan, kendi buluşu “Ring Lights – Çember Işıklar”.

Bunlar tahtadan yapılmış büyük bir çembere 5 inch (12.5cm) aralıklarla yerleştirilmiş 200/300 watt halojen ampullerden oluşan basit sistemler.

Veya üzerlerine 200 adet 75 watt’lık ev tipi ampul yerleştirilmiş altıgen şeklinde eş merkezli 5 adet alüminyum şeritten oluşabiliyor.

En büyük altıgen 15 feet (4.5 mt) en küçüğü ise 3.5 feet (1 mt) genişliğinde.

Bu çember ışık sistemi bir motorun hareket ettirdiği zincir yardımıyla çekim yapılacak alanın tam merkezine tepeye yerleştiriliyor. Yerleştirildiği yüksekliğe göre değişse de genelde toplam ışık verimi yaklaşık 17kW civarında. Bir dimmer sistemi ile gerekirse ışık gücü %40 azaltılabiliyor.

Filmin bazı sahnelerinde- Jared Leton’un canlandırdığı Niander Wallace karakterinin ofisi- iki eş merkezli daireye yerleştirilen 256 ARRI 300-watt Fresnels lambalar kullanılmış. Kapaklar çıkarılarak lamba kafalarının birbirine temasları sağlanmış ve gökyüzünden süzülerek parlayan güneş ışığı ve gölgesi etkisi yaratılmış.

Budapeşte’deki Origo ve Korda stüdyolarında yapılacak 90 günlük çekim için 9 haftalık bir hazırlık süresi yaşanmış ve çekimlerde 20 kişilik aydınlatma ekipleri ile çalışılmış.

Öncü Kadınlar – devam.

Öncü Kadınlar

2020 yılı genellikle tüm dünyanın yanıra sinemacılar için de olumsuz bir yıl oldu.

Fakat kadın film yapımcıları için bir kilometre taşı olduğunu söyleyebiliriz.

San Diego Eyalet Üniversitesi Televizyon ve Sinemada Kadın Araştırmaları Merkezi’nin yaptığı bir araştırmaya göre Pandemi Yılında de en yüksek hasılat yapan 100 filmden 16 sı kadın yönetmenlerin imzasını taşıyor.

Bu sayı yetersiz görünse de yıllardır Hollywood’u saran cinsiyet dengesizliğinin aşılmaya başlandığının ilk göstergesi.

Hollywood’un Öncü Kadınlar ‘ı arasında sayabileceğimiz ve birinci bölümde bahsettiğimiz isimlerin yanında yer alan diğer beş isim ise şöyle;

Robin Wright

Biz Robin Wrihgt’ı uzun süre Sean Penn ile olan evliliğinden dolayı Robin Wright Penn olarak tanıdık.

Böylesine ünlü ve karizması yüksek bir aktör – yapımcı ile evli olmak onu bir süre geri plana atmış olsa gerek.

Hollywood’un Öncü Kadınlar ‘ı içinde haklı bir yere sahip olan Robin Wright “The Princess Bride – Prenses Gelin” deki performansı sayesinde 21 yaşında Hollywood da haklı bir üne kavuşmuştu.

Boşandıktan sonra çok daha aktif ve hırslı bir şekilde sinemaya döndü ABD’li aktris Robin Wright.

Önce bir kısa film yönetti.

Ardından aynı zamanda rol aldığı “House of Cards” gibi ünlü bir dizinin 10 bölümünü de yönetti.

Yine rol aldığı son filmi “Land”, ölüme yaklaşan bir kadının vahşi doğadaki yaşam deneyiminin hikayesini anlatıyor

Film açılışını Sundance Film Festivali’nde yaptı.

Kay Canon

ABD’li senarist Kay Cannon’u duymamış olabilirsiniz, ancak çalışmalarını bileceksiniz.

Canon TV dizisi “30 Rock” ve “New Girl” ün yazarı olarak dikkatleri üzerine topladıktan sonra “Pitch Perfect” üçlemesiyle yönetmenliğe adım attı

Ardından John Cena ve Leslie Mann’ın oynadığı 2018 yılı hit komedisi Blockers” ı yönetti.

Hollywood’un Öncü Kadınları’ ından Kay Canon’un yazıp yönettiği son filmi “Cinderella – Külkedisi” romantik bir müzikal komedi.

Filmde olağan üstü bir Cast’ı da bir araya getirmiş.

Camila Cabello, Billy Porter, Idina Menzel, James Corden, John Mulaney, Minnie Driver ve Pierce Brosnan.

Kay Cannon

Melanie Laurent

“Inglourious Basterds”, “Beginners” ve “6 Underground” filmlerinin yıldızı olarak tanınan Fransız aktris Melanie Laurent, son 12 yılını film yönetmenmeye adadı.

Bunlar arasında kısa filmler, belgeseller ve ödüllü filmler vardı.

İkinci Dünya Savaşı draması “The Nightingale-Bülbül” ün uyarlamasında, Dakota ve Elle Fanning’i kız kardeşler rol alıyor.

Laurent’in son çalışması ise , yazdığı ve aynı zamanda rol aldığı gerilim filmi “The Mad Woman’s Ball”.

Nia DaCosta

“Candyman – Şeker Adam” fragmanı geçen yıl şubat ayında yayınlandığında büyük ilgi toplamıştı.

Ve Da Costa’nın korku türüne neler getireceği konusunda herkesi heyecanlandırmıştı.

DaCosta’nın 2018’deki ilk uzun metraj filmi “Little Woods” (Tessa Thompson ve Lily James’in oynadığı bir suç gerilim filmi.

İzleyenler ise Candyman’i sabırsızlıkla beklemeye başlamışlar dı bile.

DaCosta’nın yeni misyonu ise “Captain Marvel 2”.

Cate Shortland: ‘Kara Dul’

Avustralyalı yazar ve yönetmen Cate Shortland, 25 yılını kısa filmlerden televizyon dizilerine kadar her konuda başarılı eserler çıkararak geçirdi.

Shortland, Cannes, Stockholm ve Sundance gibi festevallerde çok tanınan bir isim.

“Somersault”, “Lore” ve “Berlin Sendromu” adlı uzun metraj filmleri de Avrupalı izleyici tarafından çok iyi biliniyor.

Böylece Cate Shortland Scarlett Johansson gibi karizmatik bir starın Marvel Sinematik Evreni’ne vedası için seçilmiş en iyi isim olsa gerek diyebiliriz.

Hollywood’un Öncü Kadınları olarak tanımladığımız bu kadın sinemacıların özellikle Marvel Yapımları gibi astronomik bütçelerle çalışılan filmleri yönetmeleri çok önemli bir nokta olsa gerek.

Hollywood’un öncü kadınları – Kadın Yönetmenler

Hollywood’un öncü kadınları

Chole Zhao: ‘Eternals’

Chloe Zhao’nun, Marvel filmi “The Eternals”ı yöneteceği açıklandığında çok fazla eleştiri toplamıştı.

Marvel Prodüksiyonları çok pahalı yapımlar.

Zao’nun son filmi 2020 yapımı “Nomadland – Göçebe Diyarı” her ne kadar 3 dalda Oscar heykelciğine hak kazandıysa da henüz Zao Hollywood tarafından pek benimsenmemişti.

Bir devam filmi olan olan “The Eternals” 2021 senaryosunda da Zao’nun imzasını taşıyor.

Hollywood’un öncü kadınları içinde yer alan Zao tüm endişeleri yalanlayarak Marvel Sinematik Evreni’ne global bazda 400 milyon dolar hasılat getirdi.

“Nomadland” den çok farklı bir tür olan bu süper hero filmi Çinli yönetmenin çok yönlülüğünü de başarıyla ortaya koydu.

Aksiyon alanın da da ne kadar başarılı olabileceğini gösterdi.

Chole Zao

Jane Campion: ‘Power of The Dog – Köpeğin Gücü’

Hollywood’un öncü kadınları arasında yer alan diğer bir isim de Jane Campion.

Campion aslında adı bilinen bir yönetmen.

Ama Yeni Zelandalı yönetmen “En İyi Yönetmen Dalında” Oscar Ödülü’ne aday gösterilen beş kadından biri olduğu günden beri, esas ilgi ve övgüyü toplamaya başladı.

“The Power of the Dog” müthiş bir oyuncu kadrosunu bir araya getiriyor.

“The Piano”, “Bright Star” ve “In the Cut” filmlerinin yönetmeni her zaman oyuncularından inanılmaz performanslar çıkarması ile tanınan bir isim.

Campion’ın filmi Benedict Cumberbatch, Kirsten Dunst, Jesse Plemons ve Kodi Smit-McPhee gibi bir oyuncu kadrosuna sahip.

78. Venedik Film Festivalinin açılış filmi olduğu gibi Gümüş Ayı Ödülünü de kazandı.

Bunun yanısıra 94.Oscar ödüllerinde 12 dalda aday gösterildi.

35 milyon dolarlık bir bütçe ile global bazda 400 milyon dolar hasılat elde etti.

Jane Campion

Jasmila Zbaniç: “Quo Vadis, Aida?”

“Grbavica – Sarajevo” filmi ie 2006 Berlin Film Festivali’nde Altın Ayı ödülünün yanı sıra Ekümenik Jüri ve Barış Filmi ödüllerini kazan Zbaniç uzun süre Avrupa sineması tarafından bilinen bir isim olmuştu.

Zbaniç’in sonraki filmleri olan “On the Path” ve “ For Those Who Can Tell No Tales”, son derece duygusal ve etkileyici yapımlar olarak izleyici ilgisini çekmişti.

Hollywood un öncü kadınların ‘dan Jasmila Zbaniç’in son filmi “Quo Vadis, Aida?” Bosnalı yönetmenin altı yıl sonra çektiği bir film.

Srebrenitsa katliamı sırasında ailesini kurtarmaya çalışan bir BM çevirmeninin hikayesini anlatıyor.

TRT’nin de dahil olduğu 12 ülkenin yapımcılığını üstlendiği film 3 milyon dolar bütçeyle çekildi.

Çekim yapılan ülkeler;

Bosnia and Herzegovina
Austria
Germany
France
Netherlands
Norway
Poland
Romania
Turkey
Montenegro

Jasmina Zbanic

Haifaa Al Mansour: ‘The Selection – Seçim’

Suudi Arabistanlı yönetmen Haifaa Al Mansour’un 2012 yapımı ilk uzun metrajlı filmi” Wadjda”, onu dünya sinemasının en heyecan verici ve orijinal seslerinden biri haline getirmişti.

Hem iyi hem kötü övgüler toplayan film Suudi Arabistan’da çekilen ilk uzun metraj film olma özelliğini de taşıyor

2014 Bafta ödüllerinde En İyi Yabancı Film Ödülü adayı oldu.

Bu filmden sonra Al Mansour uzun bir süre sessizliğini korudu.

Beş sene sonra Netflix imdada yetişti. “Mary Shelley”,2017, “Nappily Ever After”, 2018 ve 2019 yapımı “ The Perfect Candidate”.

Hollywood’un öncü kadınları ‘ndan Al Mansour, Kiera Cass’ın bilim kurgu romantizm romanının bir uyarlaması olan “The Selection” ile gerçek bir drama örneği vermeyi başardı.

Haifaa Al Mansour

Naomi Kawase: ‘True Mothers – Gerçek Anneler’

Cannes Film Festivali’nde yapılan ilk gösteriminden sonra “Gerçek Anneler” sinema sektöründen çok olumlu tepkiler topladı.

Film, evlat edindikleri 5 yaşındaki çocuğun gerçek annesinin çocuğunu geri istediğinden endişe eden iki yeni ebeveynin etrafında dönüyor.

Genellikle belgeselleri ile tanınan Japon yönetmen Kawase’nin bir anlatı yönetmeni olarak da kendini kabul ettiren duygusal ve etkileyici bir film “True Mothers- Gerçek Anneler”.

Naomi Kawase

Devam edecek…

“Görünüm Oranı – Aspect Ratio” ve Sinemasal anlatım.

“ Görünüm Oranı – Aspect Ratio”

Sinema görüntüleri bir dil oluşturacak şekilde anlamlı bir biçimde birbirine ekleyerek izleyiciye bir şey anlatmaya, bir kavramı açıklamaya, bir düşünce veya iletiyi ulaştırmayı amaçlar.

Filmdeki her görüntü tek başına bir anlam taşıyabileceği gibi kendinden önce veya sonra gelen görüntülerle birlikte çok değişik anlamlara kavuşabilir.

Yani sinemanın dili görüntüdür.

Sinemada bir hikaye anlatıcısı olmak sadece bir senaryo üzerinde çalışmak anlamına gelmez. Bir hikaye anlatıcısı olmak, hikayenin en iyi versiyonunu yaratmak için her türlü görsel tekniği kullanmak demektir..

Ancak bu sadece kamera hareketleri demek değildir.

Görüntünün salt kendisidir.

“Görünüm Oranı – Aspect Ratio”, görüntünün ekranda nasıl göründüğünü saptayan önemli bir parametredir.

Bir görüntünün görünüm oranı da görüntü karesinin en boy oranı yani genişliği ve yüksekliği arasındaki oran olarak tanımlanır. Genellikle iki nokta üst üste işaretiyle ayrılmış iki sayı olarak yazılır. Sayılar arasında bir “x” ile de yazılabilir. 16:9, 3×4 gibi.

Bir TV monitorü de söz konusu olduğunda en boy oranı, ekranın genişliği ve yüksekliği arasındaki orandır. Yükseklikteki her H pikseli için genişlikte W pikselleri olarak yorumlanan W: H biçiminde not edilir.

Yeni bir PC monitörü veya belki de bir TV ekranı satın alırken, “En Boy Oranı” adı verilen spesifikasyona rastlarsınız.

İlk sayı son sayıya kıyasla ne kadar yüksek olursa, ekran yükseklikle karşılaştırıldığında o kadar geniş olur.

Günümüzde çoğu monitör ve TV, 16: 9 (Geniş Ekran) en boy oranına sahiptir.

UltraGeniş olarak da adlandırılan 21: 9 en boy oranına sahip daha fazla oyun moniörü görüyoruz. Ayrıca 32:9 en boy oranına veya ‘Süper Ultra Geniş’e sahip monitörler de vardır.

Daha az popüler olan ve eskiye ait en boy oranları 4: 3 ve 16: 10’dur, ancak bu en boy oranlarına sahip yeni monitörler bulmak günümüzde zordur.

En boy oranlarının ve ilişkili ekran çözünürlüklerinin bir listesi aşağıda verilmiştir:

32:9 en boy oranı: 3840×1080, 5120×1440

21:9 en boy oranı: 2560×1080, 3440×1440, 5120×2160

16:9 en boy oranı: 1280×720, 1366×768, 1600×900, 1920×1080, 2560×1440, 3840×2160, 5120×2880, 7680×4320

16:10 en boy oranı: 1280×800, 1920×1200, 2560×1600

4:3 en boy oranı: 1400×1050, 1440×1080, 1600×1200, 1920×1440, 2048×1536

Seçilecek en boy oranı kişisel tercihinizin yanı sıra ne tür bir içerik izlediğinize de bağlıdır.

16: 9, 1920×1080 ve 4K dahil olmak üzere en yaygın monitör ve TV çözünürlükleri için kullanıldığından en yaygın en boy oranıdır. Dahası, 16: 9 en boy oranı, hem 4: 3 hem de 21: 9 içeriği düzgün bir şekilde görüntüleyebildiği için çok yönlüdür.

Oyun söz konusu olduğunda, ultra geniş monitörler daha geniş görüş alanı nedeniyle büyük avantajlar sunabilir.

Sonunda, uygun gördüğünüz en boy oranını kullanmalısınız. Örneğin, bazıları film izlerken daha geniş bir görüntüye sahip olmayı tercih eder.

Gorunum-Orani-–-Aspect-Ratio — TV Monitörü

“Görünüm Oranı – Aspect Ratio” nın sinemasal önemini anlatabilmek için bu parametreyi aynı bir filmde değişik değelerde kullanmayı çok seven Yönetmen Spike Lee ve “Da 5 Bloods – 5 Kan kardeş” filmini görüntü yönetmeni Newton Thomas Sigel ile Slate dergisinde yapılan bir söyleşiden alıntılar yapmak yararlı olacaktır.

Filmin konusu, ölen takım liderlerinin kalıntılarını ve orada görev yaparken gömdükleri hazineyi aramak için ülkeye dönen dört yaşlı Vietnam Savaşı gazisinden oluşan bir grubun hikayesini anlatıyor.

Film bir dijital platform olan Netflix de 12 haziran, 2020 de gösterilmiş.

Filmde farklı zaman periyotlarını ve mekanları vurgulmak için dört farklı “Görünüm Oranı – Aspect Ratio” kullanılmış.

Ultra geniş 2.39: 1 “Görünüm Oranı – Aspect Ratio”

Ultra geniş çekim dünyasında en iyi sonuçları veren bir format. Görsel olarak, bir filmin en etkileyici kısmı kapsamıdır. Büyük TV ekranında veya bir sinema salonunda izlediğinizde geniş kapsama alanı sürükleyicidir. Genellikle şehir çekimlerinde kullanılan bu format şehirdeki normal yaşamı tüm yönleriyle gösterir. Ho Chi Minh City, Bangkok ve Chiang Mai. gibi şehir çekimlerinde bu format kullanılmış. Kan kardeşler hakkında olan bu filmde çok önemli olan grup çekimleri için de ideal format.

1.33: 1 “Görünüm Oranı – Aspect Ratio”

Spike Lee 1960 yılların Vietnam Savaşı dönemine yapılan geri dönüşlerde ise biraz da nostaljik olmak gerektiğini düşünmüş.

Bu amaçla Netflix’in tüm itirazlarına rağmen Dijital yerine o dönemde 16mm film stoğu kullanıldığı için bu eski tip formatla çekim yapılmış. Sonra film görüntüsündeki gren (tanecıkli) yapı dijital olarak temizlenmiş.

16: 9 “Görünüm Oranı – Aspect Ratio”

Çete ormana doğru yola çıktığında, hayat farklılaşıyor. Anılar gerçeklikle harmanlanıyor. Bunu ekranda gösterebilmek için 16: 9 gibi bir en boy oranı kullanılmış ama dijital çekim yapılmış.

Sigel, bir Netflix şovu olduğu için, şovun zarfı veya şovun ambalajı dediğimiz şeyin temelde 16: 9 formatı olduğunu düşünüyormuş. Böylece çerçeve, Ho Chi Minh Şehri’ndeyken 2.39: 1ve ormanda 16:9 olarak devasa gölgelik oluşturup grubu sarmalamış.

2.39: 1 “Görünüm Oranı – Aspect Ratio”

Grup yüzen bir pazarı tekneyle gezerken o dönemin popüler sistemi olan Super 8 kamera ile çekim yapıyorlar. Bu kısa sahne de aynı o dönemde olduğu gibi super8 kamera ile çekilip 2.39: 1’e dijital olarak dönüştürülmüş. Ayrıca tam oranı tutturmak için siyah kuşaklar kullanılmış.

Bu bir dönem müzik videolarında bir eğilim olan, ancak uzun metrajlı filmlerde nadiren kullanılan bir estetik.

RED Digital Sinema Kameraları ve Üstünlükleri

RED Digital Sinema Kameraları

RED Digital Sinema Kameraları ve Üstünlükleri

RED Digital Sinema Kameraları’ nın 2007 yılında lansmanı yapıldığında film ve video dünyasında adeta devrim başlattıldı. Panasonic, Sony ve Canon gibi rakiplerinden daha düşük fiyatla piyasaya sunulurken görüntü kalitesi ve boyutu inanılmazdı.

RED’in büyük ölçüde dijital sinemayı icat ettiği söylenebilir. Pazara girmelerinden önce, George Lucas gibi film yapımcıları, Sony HD kameralar kullanarak Star Wars prequels (seri) filmleri çekmekten mutluydular. Çünkü ellerindeki tek ekipman buydu.

Bu dönemlerde birçok Dp görüntü kalitesi açısından film kullanmakta ısrar ediyor ve digitale geçmek istemiyordu.

Ama RED Digital Sinema Kameraları piyasaya girdiğinde bakış açıları ve HD ile film hakkındaki katı tutumlar değişmeye başladı.

Kısa sürede digital yöntemle görüntüleme teknolojisi her Dp nin kullanmak istediği kolay ve etkin bir yöntem haline dönüştü.

Başından beri, RED her zaman yüksek çözünürlüklü görüntülemeden hoşlanan bir şirket olmuştur. Örneğin, RED 8K kameralar da üretir. Bu özellik bir müzik videosu çekerken çok yararlı olabilir. Performanslar için, şarkı genellikle biraz daha hızlı çalınır ve grup, çalma hızına uyacak şekilde performansı geliştirebilir. Bu çekim Post’ta yavaşladığında grubu gerçekten öne çıkaran ve ağır çekimde oynuyormuş gibi gösteren başka bir etki yaratılabilir.

Çoğu kamerada çekim hızı sabit bir 24, 60, 120, 240 FPS ayarına göre değiştiğinden, müzisyenlerin yetişemeyeceği kadar hızlıdır diyebiliriz. Bu durum da yaratılmak istenen özel etkinin biraz garip görünmesini yol açabilir.

RED Digital Sinema Kameraları ile seçilebilir ‘Aspect Ratio – En/Boy oranı’.

16:9 veya 4:3 dünyasında sıkışıp kalmak yerine, bir RED kamerada hangi en boy oranını kullanmak istediğinizi seçebilirsiniz ve bu özellikle web ve sosyal medya içeriklerinin tasarımı için önemli bir özelliktir.

RED Digital Sinema Kameraları ile Renk:

RED kameraların fantastik renkler sunduğu ve codec bileşeninde depolanan birçok renk bilgisi taşıdığı yadsınamaz.

RED Digital Sinema Kameraları’ nda Dinamik Alan:

RED, ‘RED One’ kameradan bu yana, olağanüstü dinamik menzile sahip olmasıyla tanınıyor. Çoğu yeni RED kameradan yaklaşık 16,5 bir dinamik aralık bekleyebilirsiniz ve RED diğer üreticilerin yaptığı gibi sayılanları da fazla kullanmıyor!

RED Digital Sinema Kameraları’nda Sıkıştırma Oranları.

RED kamera ham çekim yapabilir ve hala tüm sabit disklerinizi doldurmayan dosya boyutlarına sahip olabilirsiniz. RED sıkıştırılmış ‘RAW – Ham’ sistem kullanır. Böylece sıkıştırma oranı 2:1’den 22:1’e ayarlayana bilir. Orta aralıkta küçük veri hızları ve fantastik görüntü kalitesi sunan birçok bölge vardır.

Örneğin, bir Canon C200’de sıkıştırma oranınızı seçemezsiniz, ancak BMPCC 4k / 6k’da aynı yeteneğe sahiptir ama oran aralığı daha küçüktür ve daha yüksek oranlarda kalitede çok belirgin farklılıklar ortaya çıkabilir.

RED Digital Sinema Kameraları’nın Diğer Özellikleri:

Modüler Tasarım

Bir RED kamera satın aldığınızda, kameranın ‘beynini’ satın alır ve ihtiyaçlarınıza en uygun sistemi oluşturmak için modülleri ve aksesuarları ekleyebilirsiniz.

Kamera İçi Proxy’ler

8K’da çekim yapıyorsanız, Post’ta işler uzun sürebilir. Dosyaları aktarmak, ne kadar çekim yaptığınıza bağlı olarak günler sürebilir.

Ne çekerseniz çekin düzenleme için proxy oluşturmak önemlidir. Düzenleme süresini büyük ölçüde hızlandırır. Ve en önemlisi kurgucu ile uzaktan çalışmayı mümkün kılar. RED tasarımlarında harika olan şey, proxy’lerin kamera içinde oluşturulabilmesidir. Yani tam çözünürlüklü medya yedeklenirken ve başka bir cihazda işlenirken düzenleme olanağı elde edebilirsiniz.

Düşük Işık Yetenekleri

Bu kadar çok pikselle, görüntüyü teslimat için son çözünürlüğüne küçülttüğünüzde düşük ışık özelliğinde bir artış görürsünüz. Düşük ışıkta çekimden gelen ek gürültü, alt- örnekleme sırasında gizlenir.

Post Prodüksiyonda Yeniden Çerçeveleme (Framing)

8K’da film çekerken, HD’den 16 kat daha yüksek kalitede bir çözünürlükte çekim yapıyorsunuz demektir. Bu da size görüntüyü yakınlaştırma ve yeniden çerçeveleme olanağı sunar. Bu durum bir Dp için hoş bir durum olmayabilir. Daha sonra çekimlerinizi başka biri yeniden oluşturuyorsa, artık Fotoğraf Yönetmeni değil sadece bir Kameramansınız demektir!

Daha Fazla Resim Ayrıntısı

8K çekim, çektiğiniz her karenin ölçeklenmeden otoyol boyunca yer alan bir reklam panosuna basılacak ve görüntülenecek kadar büyük olması anlamına gelir!

Bu özellik birçok profesyonel fotoğrafçının reklam kampanyaları için yüksek çözünürlüklü durağan görüntüler çekmek amacıyla RED kameraları tercih etmelerinin sebebidir.

RAW’DA Çekim yapmak

RED ile çekim yaparken, pozlamayı ve beyaz dengesini ayarlamak için post’a geri dönebilirsiniz, yani projenizi formatlamadıkça her zaman geri dönmek olanaklıdır

Sonuç olarak RED, profesyonel bir dijital sinema kamerasının neler yapabileceği algısını gerçekten değiştirdi diyebiliriz. Bir gün RED’ den daha mükemmel bir kamera piyasaya sürülebilir. Ama şu anda

aynı fiyata RED’in sunduğu özellikleri içeren bir kamera bulmak çok zordur diyebiliriz..

Tom McCarthy ve “Spotlight” filmi.

Tom McCarthy

Thomas Joseph McCarthy 7 Haziran, 1966) da New Providence, New Jersey, de dünyaya geldi.

İrlanda asıllı bir ailenin oğlu.

Yönetmen, Senaryo Yazarı ve de oyuncu.

Tom McCarthy genellikle Bağımsız Filmler üreten bir sinemacı.

The Station Agent (2003), The Visitor (2007), Win Win (2011), Spotlight (2015), Stillwater (2021)

gibi.

Yönetmen: Tom McCarthy

Yazarlar: Josh Singer, Tom McCarthy

Cast: Mark Ruffalo, Michael Keaton,Rachel McAdams, John Slattery, Stanley Tucci.

“Spotlight” En İyi Film, En İyi Senaryo dallarında 2015 yılında Oscar ve En İyi Senaryo dalında BAFTA ödülü kazanmış bir film.

En İyi Yönetmen dalında da Tom McCarthy Oscar ve BAFTA’ya aday gösterilmiş.

Epey zaman geçmesine rağmen güncelliğini günümüzde de koruyan bir hikayeye sahip.

Ve bu gidişle gelecekte de bu güncelliği koruyacak gibi ne yazık ki….

Spotlight, 2002 yılında Boston Globe gazetesinde yayımlanmaya başlayan uzun soluklu bir haber dizisininden yola çıkıyor.

Sonunda Boston’u ardından tüm Amerika’yı ve Katolik dünyasını sarsan bir skandalın açığa çıkarılma öyküsüne dönüşüyor.

Gerçek bir olaydan yola çıkan film. 1976 yılında bir rahibin çocuk tacizi suçuyla karakola götürülmesi ardından serbest bırakılmasıyla başlıyor.

Bu olay başta büyük yayın organları olmak üzere Medyanın ilgisini çekmiyor.

Sinemasal mekanın akışı içinde hikaye 2001 yılının Boston Globe gazetesinde tekrar hatırlanıyor.

Bu arada gazetenin başına- dışarıdan biri – olduğu için de hoş karşılanmayan yeni biri getirilmiştir. Marty Baron’un ilk işlerinden biri, gazetenin uzun soluklu ve derinlemesine araştırmalar yapan ‘Spotlight’ ekibine start vermek oluyor.

70’lerden beri kim bilir kaç kez meydana gelmiş olmasına rağmen, görmezden gelinen, ya da örtbas edilen onlarca vaka böylelikle yavaş yavaş su yüzüne çıkmaya başlıyor.

‘Spotlight’ ekibinin uzun soluklu çalışması (2003 yılında Globe’un Pulitzer ödülü kazanmasını da sağlayan haber dizisi) hâkim çevreleri huzursuz ediyor.

Katolik Kilisesi’nin veya Kiliseyle iş birliği içindeki pek çok kişi ve kurumun, çocuk taciz ve tecavüzlerine nasıl göz yumdukları ve olayları profesyonelce nasıl örtbas edildiği gözler önüne seriliyor.

Sırf Boston’da yüze yakın rahibin taciz veya tecavüz ettiği neredeyse bine yakın çocuk olduğu gerçeği açığa çıkıyor.

Gazeteye basılan ilk haberle birlikte ise, yıllardır susan ya da susturulan ve ciddi travmalar yaşayan insanlar konuşmaya başlıyor. Katolik Kilisesi’nde taciz ve tecavüzün ne derece yaygın ve sıradan olduğu da böylece ispat edilmiş oluyor

Tom McCarthy, bu gazetecilik başarı hikâyesini dramatik sansasyonel tarza yönelmeden belgesel tadında izleyicilere aktarıyor.

Spotlight’ın ele aldığı meseleyi sunma konusunda da etik açıdan temkinli davrandığı söyleyebiliriz.

Film bize büyük ölçüde Alan J. Pakula’nın Robert Redford ve Dustin Hoffman’ın baş rolleri paylaştıkları 1976 yapımı ünlü filmi “Başkanın Bütün Adamları” nı anımsatıyor. Watergate skandalının ortaya çıkmasını sağlayan The Washington Post gazetesi muhabirleri Carl Bernstein ve Bob Woodward’ın yazdıkları kitaptan uyarlanan bir film “Başkanın Bütün Adamları”.

Her iki film de gazetecilerin, tanık bulma, delil toplama gibi süreçlere sadık kaldığı bir araştırmacı gazetecilik filmi

Tom McCarthy geçmişte kalan üstü örtülü gelmiş bir gazetecilik olayını gerçekliğe sadık kalarak perdeye aktarmayı tercih etmiş. Filmin karakterlerin tek özellikleri, araştırma yapıyor olmaları ve gerçeği kovalamaları. Günümüz filmlerinin aksine kişisel hayatlarına dair az sayıdaki sahne de yine tamamen konuya hizmet etmek üzere var.