oyuncusepsitename%%

Robert Redford – bir efsane aktör

Charles Robert Redford Jr. (18 Ağustos 1936 – 16 Eylül 2025), Akademi Ödülü sahibi Amerikalı oyuncu, direktör, yapımcı ve aktivist.

Hollywood’un hemen yanı başındaki Santa Monica, Kaliforniya‘da dünyaya geldi. Üvey kardeşi William bir muhasebeci olan babasının diğer evliliğindendir. 1954 yılında Van Nuys High School’u bitirmiş ve beyzbol bursu ile Colorado Üniversitesine başlamıştır. 18 yaşında annesinin ölümünün ardından içine düştüğü bunalım döneminde yaşadığı alkol problemi nedeniyle bursunu kaybetmiştir. Eğitimini yarıda bırakınca resim tahsili için Paris’e gitti.

Fakat tek istediği şeyin aktör olmak olduğunun bilincine varınca geriye dönüp Amerika’nın ünlü Academy of Dramatic Arts okuluna kaydoldu.

1959 da Broadway’e adımını attı. 1962 yılında Neil Simon’un” Çıplak Ayak” oyununun ilk sahnelenmesinde başrollerden birini alarak tiyatroda star olmaya doğru giderken sinemaya uzandı ve “War Hunt” adlı savaş karşıtı filmde boy gösterdi.

Redford’un ilk döneminde yakışıklılığı sanki aleyhine çalışıyordu. Kusursuz görünüşü onu hep ikinci sınıf dekoratif rollere mahkûm edecek gibiydi. Görünüşüyle gerçek iç dünyası çok faklıydı ve yakışıklılığının iyi oyunculuğunu ve bilinçli aktörlüğünü dışladığı bir dönemdi bu…

Inside Daisy Clover – Papatya Yoncası, The Chase – Kaçaklar, This Property is Condemned – Lanetli Kadın, bu dönemin filmleridir.

Ama çok uzun sürmedi.

Jane Fonda ile unutulmaz bir ikili oluşturduğu Barefoot in The Park – Çıplak Ayak ve 68 ruhunun büyük özgürlük ve başkaldırı destanını perdeye taşıyan, Roy Hill’in yönettiği bir Western klasiği olan Butch Cassidy and Sundance Kid-Sonsuz Ölüm de bir başka büyük oyuncu Paul Newman ile iş birliği yaptı.

Bu ikili yine Roy Hill’in yönettiği The Sting – Belalılar filminde tekrar bir araya geldiler. Film sonsuz ölümün başarısını yenilemeye çalışan bir yapımdı ve bu sevimli soygun komedisi en iyi film dalında birkaç Oscar ödülü kazandı ve Redford’a da bir adaylık getirdi.

Redford’un yönetmen Sidney Pollack’la tanışması ve çalışmamaya başlaması ise sinema tarihinin en verimli iş birliklerinden birine yol açacaktır. İkili birlikte yarım düzineyi aşkın önemli film yapacaklardır.

Jeremiah Johnson adlı insanın doğayla ilişkisini görkemli biçimde irdeleyen yalın ve farklı bu Western’ de Redford en iyi rollerinden birini buldu.

Ardından gelen The Way We Were – Bulunduğumuz Yol, yakın Amerikan tarihinin aydınlar çerçevesinde verilen bir özetiydi sanki; farklı kimlikte ama temelde liberal ve özgürlükçü düşüncelerde birleşen iki insanın -Barbra Streisand – 30’lardan 50’lere uzanan ama ayrı geçen aşk hikayesi. Bu filmde çizdiği liberal ve çağdaş Amerikalı portresinin Redford hep korudu.

Sidney Pollock un unutulmaz filmi Akbabanın Üç Günün’de ABD’deki devlet örgütlerini FBI ve CIA’ in korkutucu yüzlerini sergiledikten sonra Alan Pacula’nın Başkanın Tüm Adamları’nda Watergate skandalını açığa çıkaran gazetecilerden Bob Woodward’u canlandırdı. Rol arkadaşı ise Dustin Hoffman’dı. Yapımcılığına da katıldığı bu film sanki onun siyasal görüşlerinin de bir aynası gibiydi.

Aile bireyleri arasındaki ilişkileri son derece yalın bir tarz da anlatılan Sıradan İnsanlar Filmi ona bir yönetmenlik dalında Oscar’ı getirdi.

Bu ödülden sonra dört yıl sinemaya ara verdi Utah yöresinde büyük bir arazi satın alarak çiftlik kurdu.

Aynı yıllarda “Sundance Institute” kurumunda gençleri ve bağımsız sinemayı finanse etmeye başladı. Ardından “Sundance Festivali” ni başlattı. Bu festival günümüzde de yalnız ABD için değil, dünya çapında bağımsız sinemanın yaşam alanlarından biri ve belki de en önemlisi sayılmakta.

1984 yılında tekrar beyaz perdeye döndü ve Barry Levinson’un The Natural filminde bir beyzbol oyuncusun yaşamını canlandırdı. Ardından yine Sidney Pollack’ın Out of Africa – Benim Afrikam filminde Meryl Streep’in canlandırdığı kadın yazar Karen Blixen’in romantik serüvenci ve yakışıklı avcı sevgilisi oldu.

1990 yılında yine bir Sidney Pollack filmi olan Havana’yı çevirdi. Biraz eski usul aşk filmi olan yapım ne yazık ki beklenen ilgiyi görmedi.

Artık iki senede bir sinemaya dönüyor, bazen oynuyor bazen yönetiyordu, bazen de yapımcılık yapıyordu. Ama çoğunlukla politik çalışmaları ve “Sundance Film Festivali” ile ilgileniyordu.

Bu dönemde yine de çok ilgi toplayan çalışmalar yaptı.

“Indecent Proposal – Ahlaksız Teklif” – 1992

“A River Runs Through It – Bizi Ayıran Nehir” – 1992 – Yönetmen.

“Quiz Show – Şike” – 1994 – Yönetmen.

“Up Close and Personal- Çok Yakın ve Çok Özel” – 1996

“The Horse Whisperer – Atlara Fısıldayan Adam” – 1998 – Oyuncu, Yönetmen.

“The Spy Game – Casus Oyunu” – 1999

“Sona Doğru – All is Lost” – 2013

“Hayatımın Yolculuğu – A Walk in The Woods” – 2014

“Kaptan Amerika; Kış Askeri” – 2014

“Gizli Dosya – Truth” – 2015

İki kez evlendi, dört çocuğu oldu. 1.79 boyunda, gerçek sarışın. Tüm kadınlar ona hayran ama o hiçbir zaman bir maço erkek portresi sergilemedi. Her zaman zarif, nazik, güler yüzlü bir şövalye oldu…

Aynı tutumu Politik ve eleştirel davranışlarında da gördük. Hem iyi bir vatandaş hem de toplumun ve yönetimin hatalı yanlarını sergileyerek eleştiren bir aktivist oldu.

Yani kısaca sinema dünyasından bir efsane geldi geçti…

Vanilla Sky – Film Replikleri, Yakın Dönem Sinema Tarihinde İz bırakan Filmlerden V…

“Vanilla sky”

“Her yeni bir dakika hayatı değiştirmek için yeni bir fırsattır.”

Yıl: 2001

Yapımcılar: Cameron Crowe, Tom Cruise, Paula Wagner.

Yönetmen: Cameron Crowe

Oyuncular: Tom Cruise, Penelope Cruz, Cameron Diaz.

Tür: Aşk, Gerilim, Bilim Kurgu.

Aç gözlerini David gözlerini aç !
Sandım ki bomboş sokakta yapayalnızım, psikiyatrist sensin daha iyisini yapabilirdin.
Ben doktorum birbirimizi aynı kategoriye sokmayalım. Zengin veletlerin çoğu nasıl ruhsuz değilse psikologların da çoğu rüyaya değer vermezler.
Zaten yaşamda beş temel duygu vardır derler. Şimdi söyle bana ona karşı hissettiğin duygu neydi? Suçluluk muydu? Nefret mi? Utanç mı? Yoksa intikam mı, aşk mı?
“Evine yalnız dönen bir adamın yaşadığı acıyı asla bilemezsin”. Çünkü acı olmadan tatlıyı anlayamazsın. Tatlı tatlı gibi değildir.
Bebek keyfine bak! Yine acı tatlı olayı…
Babam bundan da bahsetmişti. Birinci bölüm, birinci sayfa, birinci paragraf. Yüz sorudan doksan dokuzun cevabı nedir? Para!
Sana göre mutluluk nedir David?
Bana göre burada seninle olmaktır.
Biriyle yattığın zaman bilinçli veya bilinçsiz olarak vücudunun bir söz verdiğini bilmiyor musun?
Tekrar soruyorum David, senin için mutluluk nedir?
Hakiki bir yaşam sürmek istiyorum. Daha fazla hayal istemiyorum.
Bir keresinde bana ne demiştin hatırlıyor musun? Her yeni bir dakika hayatı değiştirmek için yeni bir fırsattır. Seninle yeniden karşılaşacağız.

New York Çeteleri / Gangs of New York – Sinema Tarihinde İz Bırakan Filmlerden IV…

New York çeteleri – Gangs of New York

Yıl: 2002.

Yapımcı Firma: Touchstone Pictures, Miramax.

Yönetmen: Martin Scorsese.

Oyuncular: Leonardo Di Caprio, Daniel Day- Lewis, Cameron Diaz.

Tür: Suç, Dram, Tarihi.

“ Amerika sokaklarda doğdu.”

New York Çeteleri

Benim meydan okumamda dövüşün kadim yasalarına göre, bu seçilmiş topraklarda beş noktadaki, bütün nüfuzu elinde tutmak ve iyi yerleştirmek var. Biz yerliler bu iyi ülkeyi ve de yabancı sürüleri düzenlemek için gereken hakkımızla doğduk.
Savaşın kadim yasalarınca Yerliler diye anılanların meydan okumalarını kabul ediyorum. Sizler halkımıza her köşede bela oluyorsunuz fakat bugünden sonra bize bela olamayacaksınız. Bilinsin ki bu ülkede bizlere vurmaya çalışan eller hızlı bir şekilde kesilir!
O zaman İsa siz Romalılara karşı elime rehberlik etsin.
Büyük sivil savaşın ikinci yarısında İrlanda Tugayları caddelerinin arasında yürürken New York şehri aşiretlerle dolayıydı. Savaş Şefleri, Zengin ve Yoksul, gerçek bir şehir değildi. Daha çok bir ocaktı. Belki bir gün şehirler şekillendirilir. En sinir bozucu konuşma da askere çağırdıkları anda yapılırdı. Birleşmiş tarihteki kura ile ilk askere alma.
Şu yoksul çocuğun yüzüne bir bakın o Tanrının ahlaktan vazgeçtiği arkamdaki bakımsız ve sefalet yerde yaşıyor.
Her sene reformcular gelir. Her sene bu noktalar daha da berbat olur. Sanki kirli kalmaktan memnunlarmış gibi
Yedinci günde tanrı dinlendi ama bunu yapmadan önce İngiltere’nin üzerinde çömeldi ve ortaya ne çıkarttı? İrlanda’yı!
Bütün bu gördüklerinin bir dereceye kadar bana ait; dilenciler kapkaççılar burada. Bu cennette su kenarındaki kör kaplanlar, balıkçılar ve de düşünürler. Kadın- Adamlar ve de Çekikler. Hepsi borçlu, hepsi ödemeli. Çünkü yükselen gelgit’te ancak böyle ayakta kalabilirsin.
47 yaşındayım. Bunca yıl hayatta kalmayı nasıl başardım biliyor musun? Bunca yılı korkuyla, korkunç davranış gösterileriyle geçirdim. Biri benden çalarsa onun ellerini keserim. Biri beni incitir ise onun dilini keserim. Biri bana karşı koyarsa onun kafasını koparıp mızrağa dikerim. O kadar yükseğe dikerim ki bütün caddelerden görünür düzenini korumak böyle şeyler gerektirir. Korku!
Bizim zafere değil, Roma galibiyetine ihtiyacımız var. Daha fazla oy pusulamız kalmadı.
Politikanın ilk kuralını hatırla sonuçları pusulalar belirlemez sayımı yapanlar belirler. Saymaya devam edin…

Film replikleri II – Yakın dönem sinema tarihinde iz bırakan sinema filmlerinden.

Film replikleri II – yakın dönem Sinema Tarihinde iz bırakan sinema filmlerinden

Aşağıda yer alan satırlarda yakın dönem Sinema Tarihinde iz bırakan sinema filmlerinden alınan üç filmin uzun repliklerini bulacaksınız. Her cümlenin günümüz gerçeklerinin bir aynası değil mi?

“Conspiracy Theory – Komplo Teorisi”

Yıl: 1977

Yapımcı Firma: Warner Bross.

Yönetmen: Richard Donner

Oyuncular: Mell Gibson, Julia Roberts.

Tür: Macera

“Jack Fletcher her yerde komplo gördü, biri gerçek oldu”

Deli olduğumu sanıyorsun.
Hayır Jerry, Sadece farklısın.
Biliyor musun, şu dünyada normal olup Coca- Cola içip kızarmış tavukla beslenmek, kendine karşı komplo gibi bir şey.
Başkan ayrılalı birkaç dakika ancak olmuştu. Almanya’ya ulaştı ve Türkiye’de deprem oldu. Richter ölçeğine göre 7.3 şiddetinde binlerce ölü ve yaralı vardı.
Size bir sır vereceğim kim ve ne olduğuma siz karar verin? Yıllar önce CIA için çalışıyordum. Mk ultra programını duymuş muydunuz? Düşünce kontrolü falan.
“Mançuryalı Aday” filmindeki gibi.
Basit ifadesi böyle olabilir. Evet, normal bir adamı alıp onu cani haline getirmek hedefimiz buydu.
Mk ultra programı 1.973’te durduruldu.
Ama bu konudaki araştırmalar sürdü.
Ben sürdürdüm. Devam edeyim mi? “Gerçek özgürlük verir”. Programda halüsinasyon, uyuşturucu maddeler ve insanları bitkiye çeviren elektrik şoku kullanıldı. En sona giden deneyler yapıldı.
En son mu?
Yani ölüme giden.

“Fight Club – Dövüş Kulübü”.

Yıl: 1999

Yapımcı Firma: Twentieth Century Fox Pictures & Regency Enterprises

Yönetmen: David Fincher.

Oyuncular: Brad Pitt, Edward Norton.

Tür: Dram.

“Altı aydır uyuyamıyorum. Uykusuzluk da hiçbir şey gerçek değildir. Her şey çok uzak. Her şey bir kopyanın kopyasının kopyası.”

Dövüş kulübü kazanmak veya kaybetmek değildir. Kelimelerden ibaret değildir. İsterik bağırışlar değildir. Dövüş bittiğinde hiçbir şey çözülmez. Ama hiçbir şey de sorun değildir.
Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. Amaç veya mekân yok. Büyük bir savaşımız yok. Büyük bir depresyonumuz yok. Bizim büyük savaşımız ruhani bir savaş, bizim büyük depresyonumuz hayatlarımız. Hepimiz televizyonlarda görüyoruz, inanıyoruz ki bir gün hepimiz milyoner olacağız ve film yıldızları ve rock yıldızları gibi yaşayacağız. Fakat olamayacağız. Yavaşça bunu öğreniyoruz ve çok sinirleniyoruz.

“Platoon -Müfreze”.

Yıl: 1986

Yapımcı Firma: Metro Golden Myer

Yönetmen: Oliver Stone

Oyuncular: Tom Berrenger, William Defoe, Charlie Sheen.

Tür: Savaş.

“Savaşın İlk Zaiyatı Masumiyettir.”

Şimdi geriye bakıp düşünüyorum. Biz düşmanla değil kendimizle savaştık ve düşman bizim içimizdeydi? Benim için savaş artık bitti ama ömrümün geri kalan günlerinde hep benimle olacak. Çünkü ruhuma sahip olmak için savaşıyor olacak. O gün bu gündür. Bazen kendimi iki babam varmış gibi hissediyorum. Ama ne olursa olsun hayatta kalanlara düşen görevler var; yeniden kurmak, bildiklerimizi başkalarına öğretmek ve yaşamak için kalan ömrümüzde bu yaşamda bir erdem bir anlam bulmaya çalışmak. Bir zamanlar birileri şöyle yazmış; ‘cehennem mantığın imkansızıdır’.
İşte burası tam da böyle bir cehennem şimdiden nefret ediyorum ve daha bir hafta oldu. Lanet bir hafta. Yaptığım en zor iş ön kolcu olmak. Bu hafta bunu üç kere yaptım. Yaptığım en zor iş ön kolcu olmak ne yaptığımı bilmiyorum. Düşman bir metre önümde olabilirdi ve ben bunu bilemezdim.
Çok yorgunum büyükanne. Sabahın beşinde kalkıp gün boyu çalışıyoruz. Saat dört veya beş gibi kamp kuruyoruz. Avcı çukuru kazıyoruz, yemek yiyip gece pusu veya ormanda dinlenme noktası kuruyoruz. Kimse ne nasıl yapılır söylemiyor çünkü ben yeniyim yeniler kimsenin umurunda bile değil. Adını bile öğrenmek istemiyorlar. Yeninin hayatı önemli değil çünkü o henüz yükünü taşımamıştır. Dediklerine göre Nam’da öleceksen ilk birkaç hafta içinde ölmek en iyisidir. Çünkü fazla acı çekmemiş olursun.

Ütopik Sinema veya diğer adıyla Bilim Kurgu Sineması.

Ütopik Sinema

Aydınlanma döneminde liberal olsun, muhafazakâr olsun bütün araştırmacılara, bütün filozoflara ve edebiyatçılara dürtüselle, cinsellikle ilintili olanın tahriklerine ve basınçlarını karşı aklı kullanarak direnme görevi yüklenmişti.

Aydınlanmanın olgun döneminde aklın temel ilkelerinin işler hale getirilmesi durumunda bireyin her türlü sorunun üstesinden gelebileceğinden kimsenin kuşkusu yoktu. Öte yandan aklın böyle bir araç olarak güvenilir bir biçimde kullanılabilmesinin öteki koşulu, dünyanın aklın dışındaki gerçeklik olarak açık seçik kavranır bir durumda olması karanlık, gizemli, mistik, büyülü, esrarengiz yanlarından arındırılarak akılla kavranamaz olanın bir daha geri dönmemek üzere bu dünyadan sürülüp atılması gerekiyordu.

Başka bir deyişle yönlendirilecek ve yasalar aracıyla denetlenecek her şeyden kurtulmanın zorunluluğu dile geliyordu.

Bu sözlerde sadece insan aklının vahşi doğa üzerindeki egemen konumu gizliden gizliye kendini duyurmakla kalmıyor, aynı zamanda tanrının ve doğanın belirleyiciliği de reddediliyordu.

Gizemli ve açıklanamaz olan dünyanın etkisinde kurtulmalıydı ki insan bu dünyada açık seçik akıl ilkelerine dayanarak özgürce yaşayabilsin.

Aydınlanmanın olgun döneminde iyice artan bu akıl hayranlığı, Romantik Dönemin ve Romantik öncesi dönemin o büyük çaresizlik duygusunu; özgürlüğün olduğu yerde mutluluğun olamayacağı saplantısını da ortaya çıkardı.

İnsan kesintisiz ve gittikçe genişleyen ve yaygınlaşan ve hatta saldırganlaşan bir süreç içinde doğayı değiştirmek zorundaydı.

Bu kez de değişmeyen doğanın etkisinden kurtulmak ve mutluluğun, yetersizlikleri içinde boğulan, gerçek yaşamda erişemediği şeylerin peşinde koşan insan ütopyaları geliştirdi.

Ütopik Sinema’nın gelişiminde günümüz bilgisayar teknolojisinin eriştiği mertebe de göz önüne alınırsa insan neden uçmasın, neden bir yerden bir yere ışınlanarak seyahat etmesin, neden iki metre boyunda olmasın, neden bütün kızlar ona âşık olmasın?

Ama aslında Ütopik Sinema’ ya bu kadar basit bir gözle bakamayız.

Ütopik Sinema toplumsal düşüncelere ve gerçekliklere öteki türlerden çok daha doğrudan yer veren bir tür olduğu kadar katıksız bir sinemasal dünya kurmaya, böyle bir dünyayı tasarlamaya kalkıştığı anda da gerçekliğin koyduğu sınırlamalardan hiç zorlanmadan rahatlıkla kurtulabilen biricik türdür.

Bilim kurguda gösterilen hiç de öyle gündelik sıradan şeyler değildir ve en sıradan en alışıldık bilim kurgu filmi bile insanın dünya ve hayat ile hesaplaşmasından bunları kavrayıp özümseme çabasından, hatta dünyanın dışına itilme serüveninden izler taşır.

Öteki türlerin filmlerinde ancak çok dikkatli bakarak yakalayabildiğimiz şey Ütopik Sinema’ da kendini daha yüzeyde ele verir.

Bilim kurgu filmi zaman zaman pozitif ütopya projeleri tasarlamaya ve içinde yaşanabilir bir dünya modeli kurmaya kalkışır. Bu filmlerin çoğu geleceğin bizi hazırlayabileceği olası tehlikeleri ve bunlara ilişkin korkuları, temelleri içinde yaşadığımız çağda ya da günlerde çoktan atılmış endişeleri anlatırlar.

Bilim kurgu filmi popüler sinemanın özelliklerine ve eğilimine uyarak sosyal gelişmeye yönelik endişelerimizi, bu gelişmenin belli başlı yönlerine karşı çıkışlarımızı şifreli bir yoldan tutucu diyebileceğimiz bir tarzda, hatta yer yer gerici bir anlayışla ele alır.

Genelde onca korku vizyonu içinde güzel iç açıcı bir bilim kurgu filmi bulabilmek oldukça zordur ama vardır…

Böyle filmler bu türün içinde vardır ve Ütopik Sinema tarihinde ikide bir de böyle büyük anlarla karşılaşırız. Ütopik Sinema duraklarında sinemanın başka hiçbir türünde rastlayamayacağımız kadar güzel, korkunç ve büyüleyici eşsiz film tasarımları çıkar karşımıza…

Alfred Hitchcock Sinemasında Cinsiyetçi Yaklaşım.

Yanlışlıkla suçlanan erkek filmleri genellikle çifte takip adını verdiği olay örgüsü biçiminde ilerler. Erkek kahraman polis tarafından kovalanırken gerçek kötü adamların peşine düşer. Suçlandığı şeyden dolayı her zaman masumdur. Ancak bazen açık bazen de belirsiz bir biçimde başka bir şeyden dolayı suçludur… Bencillik, sorumsuzluk ve çoğunlukla da suç işleme arzusu nedeniyle suçludur. Arada bir yerlerde bu cinsel suça da bağlanır. Cinsel suç anlayışı geçen yıllar boyunca değişim geçirdiği için ilk dönem filmlerini doğru anlamak günümüz izleyicisi için sorunlu hale gelebilir.

Alfred Hitchcock ‘da yanlışlıkla suçlanan erkek filmleri değişmez bir biçimde kahramanın toplum için rehabilitasyonu (yeniden normalleştirilmesi) yönünde iler

Suçlu kadın ise tam tersine her zaman suçludur; İster bunu en başından itibaren bilelim. İster sonradan öğrenelim. O başlangıçta ya da sonradan itham edildiği suçu işlemiştir. Çok genelde erkek egeme kültürümüz hakkında bize bir şeyler anlatan bu cinsiyetçi dengesizlik filmlerin izleyicinin sempatisini suçlu kadınlara yöneltmesini sağlayacak şekilde ilerlemesiyle kısmen düzeltilir.

Alfred Hitchcock ’un suçlu kadın filmleri yanlışlıkla suçlanan erkek filmlerinden çok daha fazladır ve çoğunlukla Amerika dönemine aittir. Kadının durumunun çözümü suçunun derecesine bağlıdır ve belki de Hitchcock’un ya da izleyicinin sempatisinden veya ahlaksal yargısından çok o dönem Amerika’da hâkim olan sinema yasasının kurallarına bağlıdır.

Bazıları eski hallerine döndürülebilir ve bazıları da hala kaderlerinin geleneksel anlamda en dürüst ve sağduyulu izleyicinin bile aşırı bulmak zorunda olduğu ızdırabını çekerler. Açık bir biçimde yanlışlıkla suçlanan erkek filmleriyle suçlu kadın filmleri Alfred Hitchcock ’un, bütün sinemasının kesinlikle ekseni olan anlaşılması güç bir diyalektiktir. Tamamlayıcılık/karşıtlık ilişkisi içinde var olurlar.

Alfred Hitchcock suçlu filmlerinde kadın başlangıçta otomatik olarak kendi suçunu kabul eder.

Erkek kahramanın karşıtıdır.

Erkek suçlu filmlerinde ise kadın, genellikle sezgi yoluyla erkeğin kesinlikle suçsuz olduğunu öğrenir. Ona güvenir ve destek olur.

Sürekli ortaya çıkan tek durum erkeğin açıkça aklanması ve onaylanmasıdır.

Suçlu kadın filmlerinde erkeğin rolü daha da fazla çeşitlendirilebilir.

Kadının kurtarılabilir sorununa bağlı olarak değişebilir. Kurtarılma kavramı biraz sorunludur. Çünkü bu kadın kahramanın, filmlerinde genelde zayıflatma ve rolünü alçaltma eğilimi taşır.

Ve erkek egemen sistemle ilişkisine bağlıdır. Eğer suçunun derecesi nedeniyle kadının ölmesi gerekiyorsa erkek onun ölümünden büyük ölçüde sorumludur.

Eğer kadının suçu onu yasal düzenin dışına çıkarmıyorsa, erkeğin işlevi erkek egemen normallerin sınırları içinde ona çıkar yolu göstermek ve ihlalleri nedeniyle onu uygun bir biçimde cezalandırmaktadır. Bu kesinlikle herkesin bildiği ancak tipik olarak Alfrd Hitckcock ’un filmlerinde rahatsızlık veren ve uyumsuz alt anlatımlara sahip olan bir mutlu son yorumudur. Erkek kahramanın kadını olan sevgisi onu koruma arzusu, her şeyin ötesinde kadın üzerinde bir iktidar arzusu olarak tanımlanır ve erkeğin kadını koruması bir başka kapana kıstırma biçiminin göstergesidir.

Alfred-Hitchcock-2- — Aile Oyunu: Karen Black

Alfred-Hitchcock- — Öldüren Hatıralar: İngrid Bergman, Salvador Dali’nin tasarladığı rüya sahnesi.

Alfred-Hitchcock-4 — Miriam’ın (Laura Elliot) Öldürülmesi

Senaryoda Diyaloglar

Bir senaryo yazarı her şeyden önce yazdığı hakkında yeterince bilgi sahibi olmalı ve ne anlatmak istediğini bilmelidir. Bu amaçla da izleyici üzerinde duygusal bir etki yaratmanın çeşitli yollarını kullanmalıdır.

Bu yöntemlerden biri de Senaryoda Diyaloglar, yani karakterler arasında geçen konuşmalardır.

Senaryo yazarı görüntülerle gösteremediği şeyleri diyaloglarla anlatır.

Etkileyici ve sürükleyici mükemmel diyaloglar yazmanıza yardımcı olabilecek bazı önerilerimizi şöyle sıralamaya çalıştık.

Senaryoda Diyaloglar üzerine bazı öneriler.

1.Karakterlerin ne söyledikleri değil ne yaptıkları önemlidir: “Bir karakter, ‘dürüst bir adam’ olduğuna dair yemin edebilir, ancak onları tanımlayan eylemleridir.”

2.Yalan söylemek iyidir! Bu Senaryoda Diyalogları ilginç kılar. Bir karakterin saklayacak bir şeyi olduğunda, diyalog her zaman merak uyandırır.

3.Yani seyirciyi asla ihmal etmeyin. Açıklamayı dışarıda bırakmak bunun en iyi yöntemlerinden biridir.

4.Her zaman izleyiciyi kahramanın tek hedefine doğru ilerletecek diyaloglar kurun.

5. Kesinlikle gerekli olmadıkça karakterlerinizi konuşturmayın.

6.Çoğu zaman diyaloğu geliştirmenin en iyi yolu onu kesmektir.

7. Özellikle temposu yüksek bir filmin senaryosunu yazıyorsanız kısa diyaloglar kullanmaya çalışın. Tarantino’nun kült klasik filmi “Pulp Fiction- Ucuz Roman” da olduğu gibi.

8. İnsan hikayelerini karakterlerin karşılıklı tartışmaları şeklinde anlatan bir senaryoda uzun ve ağdalı diyaloglar kullanmak mümkündür. Bunun da en iyi örneği Fransız filmleridir.

9. Soru ne kadar güçlü olursa, hedef kitleniz o kadar çok etkileşime girer. Yani karakterinize sorduracağınız soru açıklamasın, izleyiciyi düşündürsün, merak ettirsin ve keşfettirsin.

10. Çatışma! İyi bir diyalog kurmanın en kolay yollarından biri çatışmadır. Çatışmayı asla ihmal etmeyin. Unutmayın bir filmi ileriye taşıyan şey Çatışmadır.

Senaryoda Diyaloglar — Bir-Kadın-Meselesi

Senaryoda 3D Karakterler Yaratmak

Üç boyutlu (3D) karakterler yaratmak, senaryo yazımının en zor yönlerinden biridir.

Burada 3D- üç boyutludan kasıt elle tutulabilir gibi, ortamda yer kaplayan bir hacmi olan gerçekçi varlıklar yaratmaktır.

Her karaktere kendinizden bir parça katarsanız karakterin motivasyonlarını belirlemek veya bir sahnedeki davranışlarını anlamak sizin için daha kolay olabilir.

Ama en önemlisi izleyicinin de karakter ile bağlantı kurması kolaylaşacaktır.

Ancak bu, karakterlerin otobiyografik olması gerektiği anlamına gelmez.

Bunun yerine, yazarın, izleyicinin bağlantı kurmasını istediği karakterler ile kişisel olarak bağlantı kurmanın bir yolunu bulması gerekir.

Yazar karakterlerle bağlantı kuramazsa, Senaryoda 3D Karakterler yerine karikatürler veya klişeler olarak karşımıza çıkarlar. Ve izleyicinin hikayeyle bağlantısı kopar.

Ayrıca izleyiciye karakterin ne istediğini göstermek de gerekir.

Hedefleri neler? Onları motive eden ve harekete geçiren nedir?

Siz Senaryoda 3D Karakterler’ inize kim olduklarını söylüyorsunuz onlar da izleyiciye kim olduklarını anlatıyorlar. Karakterlerinizle konuşun; size neye ihtiyaçları olduğunu söyleyeceklerdir.

Artık bunu kâğıda dökmek de sizin işinizdir.

Birçok yazar, karakterlerine kendi kişiliklerinin, deneyimlerinin ve gözlemlerinin unsurlarını aşılar. Bu, karakterlerin otobiyografik olduğu anlamına gelmez, ancak motivasyonlarının ve davranışlarının daha derin bir şekilde anlaşılmasını sağlar.

Bu şekilde Senaryoda 3D Karakterler yaratmanın kolay bir yolunu yakalamış olursunuz.

Senaryoda 3D Karakterler yaratmanın kolay yolları üzerine bazı fikirler:

*Her karakteri başrol olarak ele almak: Küçük karakterlerin bile kendi benzersiz bakış açıları, motivasyonları ve geçmişleri olmalıdır.

Her karakteri kendi hikayesinin kahramanı olarak hayal etmek, onları ete kemiğe büründürmeye ve kendilerini daha gerçek hissetmelerine yardımcı olur.

*Karakterleri karşıtlıklarına göre tanımlamak: Çatışma drama’nın kalbidir ve karakterler genellikle neye karşı mücadele ettikleriyle tanımlanır.

Çatışma konusu başka bir kişi, toplumsal normlar, kendi kusurları ve hatta geçmişleri olabilir.

*İnandırıcılık için çabalamak: Yarattığınız insanlar, kişilikleri ve koşullarıyla tutarlı bir şekilde davranmalıdır.

Onları hem güçlü hem de zayıf yönleri, erdemleri ve ahlaksızlıkları ile tanımlayın.

Eylemlerinde ve motivasyonlarında net bir çizgi çizmelerine izin verin.

*Kusurları ve çelişkileri kucaklamak: Gerçek insanlar karmaşık ve çelişkilidir ve kurgusal karakterler de öyle olmalıdır.

Mükemmel karakterler genellikle sıkıcı ve izlenmezdir.

*Gerçek insanları araştırmak: Karakterlerle benzer meslekleri veya deneyimleri paylaşan insanlarla konuşmak, dilleri, tavırları ve dünya görüşleri hakkında değerli bilgiler sağlayabilir ve size yol gösterici olabilir.