Televizyon Oyunculuğu

Bir televizyon stüdyosunda yer alan birden fazla sayıdaki kamera arasında çalışan kameraya oynamanız gerekir. Beyaz perdede çalışmaya alışmış oyuncular için bu karışık bir durum olabilir; oyuncu hangi kameraya bakması gerektiği konusunda hata yapabilir. Ama bunun da kolay bir çözümü vardır; her kameranın tepesinde bir ışık yer alır. Kamera markasına bağlı olarak bu ışığın rengi kırmızı, yeşil, beyaz veya sarı olabilir. Kamera sette kayıt yapmak için çalışmaya başladığı anda bu ışık yanar ve televizyon oyuncusu o kameraya bakar.

Televizyon Oyuncusu ve Ses

Kamera önünde rol yapan her oyuncu günün birinde lav mikrofonlarıyla çalışmak zorunda kalır. Bu mikrofon tipini “talkshow” sunucularının yakasına iliştirerek kullandığına sıklıkla rastlarız.
Eğer böyle bir mikrofonla çalışmak zorunda kalırsanız temiz bir ses elde edecek şekilde taşımaya dikkat edin; takım elbise yakalarının uzun kısmına, gömlek giyildiğinde ise mikrofon kafasının ucunun yukarı gömlek yakasından dışarı çıkıp ses toplayabilecek şekilde takılması gerekir.

Televizyon Oyunculuğu ve reklam çekimi

Bir Televizyon reklamı çekiminde yapımın amacının bir ürünü satmak olduğunu hatırlamanız gerekir. Böyle bir yapımda canlandırdığınız karakterden ziyade ürüne odaklanmanız ve onu “star” olarak betimlemeniz işin püf noktasıdır.Diyaloglarınızı okurken ürünü veya sunulan servisi vurgulamanız önemlidir.Her reklam bir yerde bilinç altına verilen mesajları taşır. Bu yüzden abartmak da o kadar istenmeyen bir durumdur.

Televizyon Oyunculuğu ve Sıtcom

Bir sitcom da oynamak gerçekten yetenek gerektirir. Komedi tarzına benzemesine rağmen sitcom anlık kahkahalara dayandığı için hız yüksektir. Sitcomda oynamak isteyen oyuncuların komedilerde rol alması ve bol bol sitcom izlemesi tavsiye edilir.

Televizyon Oyunculuğu ve Çerçeve

Bir televizyon oyuncusunun bilmesi gereken önemli kelimelerden biri olan “çerçeve” kamera objektifinin gördüğü alanı işaret eder. Kamera çerçeveleri yakın plan (kafa), orta çekim (kafa ve omuzlar), uzak çekim (tam vücut) çekimlerini kapsar.
Sitcom çekimlerinde genellikle uzak çekimler (tüm grup) ve orta çekim (2-3 kişi) kullanılır. Özellikle bir karakterin analizi üzerinde yoğunlaşacak çekimlerde ise yakın plan kulanılır.
Sinema tarihçileri oyuncuların sinemaya uygun düşecek şekilde eğitilmelerine ilk kez kalkışan kişinin ünlü yönetmen-yapımcı D. W. Griffith olduğu konusunda fikir birliğine varmışlardır. Griffith abartılmış jest ve mimiklerle karakterlerin canlandırıldığı teatral oyun tarzının sinema uygun olmadığına ve hatta komik düştüğüne karar vererek kendi oyuncularını kendi düzenlediği kurslara katılmalarını sağladı. Prova ve egzersizlerle haftalar süren bu kurslar vasıtasıyla oyuncuların bilgi ve yeteneklerini sinemaya uyum sağlayacak şekilde değiştirdi.

Oyunculuk

Oyunculuk, yetenek faktörünün de olması ile eğitim, beceri, bilgi ve çok çalışmakla elde edilir. Öğretileri içinde özetle SÖYLEM, (Düzgün ve Anlaşılır Konuşma) BEDEN KULLANIMI (Vücut Dili), SAHNE ALAN EĞİTİMİ, KONSANTRASYON, MİMİK, MÜZİK EĞİTİMİ ve DANS çalışması gibi başlıkları sayabiliriz.

Öğrenmenin sınırı ve zamanı yoktur. Bir oyuncu, son nefesine kadar öğrenir, uygular oyunculuğu…

Başarı, söylenileni anlamak, uygulamak ve uygulamayı ısrarla çalışmakla olur. Oyuncunun uzunca dinlenme gibi fazla bir lüksü olmamalıdır. Prensiplerle günlük yaşamına başlayan oyuncu erken kalkar, gıdasını gereği gibi alır, sabah beden çalışmasını yapar, oyunculuğu ile ilgili görev almışsa onun çalışmasını, ezberini yaparak programı doğrultusunda prova ya da çekim alanına gider.

Oyunculuk eğitiminde başarısızlık, kişinin başarısız olacağını kendisine inandırması ile başlar…

Çok tehlikelidir ve asla oyuncu olunamaz. Kişi kendi adına başarısızlığını anlayamaz. Başarısızlık bir nevi tembelliktir.

Yeteneği olan her insan başarılı olabilir. Bunun sağlanması çok çalışmakla olur. Yılmadan ve azimle.

Şimdi Oyunculuk eğitimini incelemeye başlayalım; öğretileri nelerdir, öğrenmenin sınırı ve başarı ve başarısızlığın nedenleri nelerdir onu ele alalım.

Oyunculuğun temeli tiyatro eğitiminden geçer. Oyunculuk eğitimi ile öğrenilen bilgiler beceri ile birleşince rol düzeyi olan bir statü elde edilir (Sanatçı).

Tiyatro ve Sinema – ki buna TV oyunculuğu da dahildir – oyunculuk sergilenişleri farklılıklar gösterir. Sinema ve Tiyatro oyunculuğunun farkları kullanılan alanlardaki çerçevesel boyutlardadır.

Tiyatro dediğimiz zaman öncelikle Tiyatro sergilenmesine uygun bir alan gelir aklımıza. Bu alanı, sahnesi, dekoru, ışığı ve izleyici koltuklarından yapılmış kapalı ya da açık alandan oluşmuş salon, Tiyatro Salonu ya da Açık Hava Tiyatrosu diye ifadelendirebiliriz.

Sinema denilince öncelikle Tiyatro Salonu gibi ama sadece “Beyaz Perde” nin yer aldığı bir salon veya evlerimizdeki “TV ekranları” gelir aklımıza. Geçmiş zamanlarda özellikle yaz aylarında Yazlık Sinemalarda açık havada filmler gösterilerek izleyiciye değişik haz ve tat yaşatan hizmetler verilirdi.

Tiyatroda işlev olarak bir oyun – drama, Sinemada işlev olarak, Senaryonun görselleştiği bir hikaye sergilenir. 

Sinemanın bir özelliği de tek mekana bağımlı olmadan çeşitli mekanları canlı gibi göstermesidir. Sinema yazarları tarafından yazılmış oyunları ve senaryoları, bu alanlarda ve mekanlarda oyuncular, teknik ve idareci elemanların da katkılarıyla  sergiler, anlatılmak istenen hikayenin ve sinemasal görüntünün ana fikrini, izleyicilere gerektiği biçimde aktarırlar.

İnsanı insana, insanlarla anlatan Sinema ve Tiyatro oyunculuğu genelde, bir çok insanın uygulama hatta, meslek edinme gibi arzularını ortaya çıkarmıştır. Yapılan işlevin sanatsal boyutu da insanları cezbeder. Çünkü sanatta üretkenlik vardır ve üretkenliğin de sonu yoktur.

Sinema ve Tiyatro oyunculuğunu öğrenmek isteyen herkes oyunculuk tarihi hakkında da fikir sahibi olmalıdır. Her sanat dalında olduğu gibi Sinema oyunculuğunun ve Tiyatro oyunculuk sanatının da bir tarihi vardır. Diğer sanat birimleriyle aynı paralelde doğmuş, gelişmiş ve zamanımıza kadar gelmiştir. Gelişmeye de devam edecektir.